Op zaterdag 2 april 2022 verzamelen we om 10.30 op het plein voor de basiliek van Santa Maria Maggiore. Ondanks de zeer slechte weersvoorspelling, is er een goede opkomst en blijft het uiteindelijk droog! Naast leden van de oecumenische groep, is er een student theologie, een tweetal toeristen en een ons welbekende in Rome afstuderende Nederlandse die een aantal jaar geleden een rondleiding door het Centro Aletti gaf voor de vrijwilligers van de Friezenkerk.

Kribbe en Kruis zijn uit hetzelfde hout gesneden! Ja, het kruis is de uiterste consequentie van Gods weerloze liefde die via het Kind in de Kribbe naar ons toe kwam. Aan de hand van Bijbelteksten staan we op verschillende plekken tijdens de wandeling stil bij het leven van Jezus.

Pater Tiemen Brouwer die net zijn biechtluisterwerk erop heeft zitten voor de ochtend begint met vertellen dat de Santa Maria Maggiore toegewijd is aan Maria de Moeder van God en dat de basiliek voorheen Santa Maria in Betlemme heette. Het moederzijn van Maria en de Geboorte van Jezus zijn er belangrijk. De mozaïeken (uit de 5e eeuw) boven het altaar vertellen de kindheidsverhalen van Jezus (waar Maria een grote rol had) en in de crypte onder het altaar bevindt zich de kribbereliek (alsook een groot beeld van paus Pius IX die de crypte liet maken). We bezoeken de reliek en zingen Komt, laten wij aanbidden. In deze basiliek is het altijd Kerstmis! Er staat ook een Kerststal uit de 13e eeuw, opgemaakt uit de oudste kerststalbeelden die in een kerk verschenen, vervaardigd door Arnolfo di Cambio, die ook de Dom van Florence ontwierp.

Hierna staan we voor de ingang van de basiliek stil bij de Besnijdenis en het ontvangen van de naam Jezus op de achtste dag. Dan volgt de Opdracht van Jezus in de tempel en de reiniging van Maria op de veertigste dag. Vervolgens lopen we het gedeelte van de route dat in verhouding tot de totale afstand overeenkomt met ‘Moet ik niet zijn in het huis van mijn Vader?’  tijdens het twaalfde jaar van Jezus. Een heel stuk verder komen we bij het Begin van Jezus’ openbare optreden in het dertigste jaar. Op weg naar dit bezinningspunt lopen we langs een pand dat al heel lang gekraakt is en waar de aalmoezenier van de paus een aantal jaar geleden de elektriciteit weer aansloot. Er hangt een spandoek waarop staat ‘Nessuno si salva da solo’ (Niemand redt (zich) alleen). Dit geeft aanleiding tot het in herinnering brengen van een andere ‘slogan’: La fede ti salva, non legno di barca. (Het geloof redt, niet hout van de boot.) Het verhaal achter deze zin is dat iemand die zo overtuigd was dat hij zou genezen als hij een stukje van het kruis van Jezus zou hebben, ook daadwerkelijk genas toen hij dacht dit hout in handen te hebben, al bleek dat achteraf hout van de boot te zijn waarmee degene die het hout zou gaan halen mee terugvoer. Geloof is dus belangrijker dan wat je daadwerkelijk aan tastbaars hebt! (Maar relieken kunnen helpen het geloof tastbaar te maken en daar is niets mis mee!) Vlak voor de ingang van de basiliek Santa Croce in Gerusalemme lezen we over de Zalving met nardusbalsem, vooruitlopend op de begrafenis zes dagen voor Pasen en tot slot bevindt zich binnen in de basiliek de kruisreliek ter gedachtenis van Jezus’ sterven. We zingen er Misericordia Domini, in æternum cantabo.

Ook is er de lijkwade te zien en terwijl wij er weglopen, komen er heel veel kinderen binnen die herinnerd worden door degene die ze leidt aan dat Jezus niet alleen gestorven is, maar ook…? En dan klinkt er een koor aan kinderstemmetjes dat zegt “Risorto!”, Verrezen!

Een mooiere afsluiting kunnen wij ons niet wensen. (Het is ook precies waar op de achterkant van ons boekje nog naar verwezen wordt. Met de dood is het niet afgelopen. Enkelen van ons gaan nog naar de St. Jan van Lateranen waar de afbeelding uit de 4e eeuw van de Verrezene als Salvator Mundi te bewonderen is.)

Bethlehem en Jeruzalem, twee plekken die het leven, sterven en verrijzen van Jezus met elkaar verbinden en zo voor elke christen de tocht symboliseren van ons geloof.

De oecumenische steungroep