Elisabeth Vinci-Boon werd geboren in een gezin met drie dochters. Haar moeder, lid van de bekende bankiersfamilie Mees, wist met zachte liefde een sterke familieband te smeden die altijd hecht is gebleven. Vader Han Boon, diplomaat, was een harde en geniale werker die al vroeg opklom tot Secretaris Generaal in het Departement van Buitenlandse Zaken.
Elisabeth bracht de oorlogsjaren als jong meisje door in Washington, DC. Haar vader werd twee maal benoemd als ambassadeur in Italië en deze uitzonderlijke omstandigheid zorgde er voor dat Italië haar tweede vaderland werd en in sommige opzichten haar eerste. Zij hield van Italië en na haar huwelijk was zij dusdanig ingeburgerd dat zij overging naar de Katholieke Kerk die haar bijzonder boeide. Nooit sloeg zij een zondag over en haar grote belangstelling en liefde voor de Kerk der Friezen was bij iedereen bekend. Dit was des te meer bewonderenswaardig omdat haar echtgenoot, een prominente Italiaanse geoloog die zij in Venezuela had leren kennen, geen godsdienstige interesse toonde.
Samen kreeg het echtpaar een zoon en een dochter. Het leeftijdsverschil tussen Elisabeth en haar man was groot en na hem jaren lang liefdevol te hebben verzorgd gedurende zijn ziekte was zij enkele decennia weduwe. Vooral in die periode, nadat haar kinderen trouwden, maakte Elisabeth ontelbare grote reizen. Haar belangstelling was inderdaad wereldwijd en zij was een goed verstelster van de door haar meegemaakte avonturen. In de tussentijd was zij een veel gevraagde gids in Rome en het Vaticaan. Haar grote vriendin, samen met veel anderen, was de eveneens trouwe Friese kerkgangster Dolly Benedetti-van Mierlo. Jaren lang, bijna tot Dolly’s heengaan, waren zij dagelijks samen in alle vroegte te vinden in Villa Borghese. Beiden waren natuurliefhebbers.
En nu, tamelijk plotseling, is Elisabeth haar eeuwige beloning tegemoet gegaan. Zij ruste in vrede, blijvend wakend over de Friese kerk die haar zo dierbaar was. Onze gedachten en gebeden gaan uit naar haar familie, kinderen, kleinkinderen, zusters en gezinnen. Allen die haar gekend en gewaardeerd hebben blijven met grote genegenheid dankbaar voor haar trouwe vriendschap.
Mgr. Dr. K. Kasteel
